Op mijn 14e was er naast de school in de Waterstraat in Zutphen een soort garage waar de èchte Zutphense mosterd van de weduwe Cornegoor werd gemaakt. Omdat ik een kennis had die er boven woonde, kwam ik er ook binnen. Er stond een groot apparaat met een vulbuis waarmee een, in een schort gehulde, voor mij oude vrouw, met een doek om haar hoofd, één voor één de potjes vulde. Thuis werd er uiteraard de mosterd van de weduwe gegeten.
Ook in Diepenheim ging de mosterd mee tot ik het in Zutphen niet meer kon kopen. Jaren later vond ik toevallig bij een Zutphense slager een pot met het originele etiket. De slager wist me te vertellen dat het recept was verkocht aan een mosterdfabriek in Brabant. Hij bestelde de mosterd daar. Het was toen eigenlijk de laatste pot.
Onlangs was er een prachtige tekententoonstelling in MORE in Gorssel. Hans de Wit, Hans Op de Beeck, Carlijn Mens, Levi van Veluw waren met grote werken te zien. Kunstenaars die ik dankzij de Kunstvereniging ooit persoonlijk heb mogen ontmoeten in Diepenheim. Toen we na sluiting nog even een kop koffie wilden, kwamen we terecht tegenover het museum. De uitbater wilde nog wel een kop koffie maken. Rondsnuffelend in zijn winkelcafé kwam ik een minipotje Zutphense mosterd tegen compleet met origineel etiket. Ja het klopte dat het recept naar Brabant was verkocht. Echter mosterdmakerij De Braakhekke in Harfsen had het recept teruggekocht, aldus de uitbater.
Dus wij de volgende dag naar Harfsen. Een prachtige landwinkel met streekproducten maakte deel uit van een toeristisch concept. De Braakhekke: Een camping, een mosterdmakerij en een landwinkel. In de winkel stond hij op mij te wachten, een pot Zutphense mosterd op jampotformaat met het originele etiket.
Grappig Harfsen, het recept is weer bijna thuis.
Ton Besling