Diepenheim gaat flink met de tijd mee. De tijdcapsule van hout moet nog 99 jaar sluimeren op de zolder van het Nijenhuis alvorens onze nazaten weten wat er in zit. Nu is er ook een tijdtafel onthuld op de grens tussen rosarium en herman de vries-tuin. Daarop kunnen we in staccatostijl lezen wat de hoogtepunten zijn geweest uit de geschiedenis van het Stedeke.
Waar blijft de tijd? Daar worden we op 26 oktober opnieuw aan herinnerd als de klokken extra lang zullen luiden om het 800-jarig bestaan van de Johanneskerk luister bij te zetten. Jammer alleen dat het kerkbezoek, net als elders in Nederland, terugloopt. Alleen als de Bachwerkplaats of de Troubadours een concert geven lijkt het dat de kerk geheel gevuld is met cultuur-gelovigen.
Boven Diepenheim hangt nu een prangende vraag: wat te doen met de kerk? Goeie vraag. Daarom kwamen de vrienden van de Johanneskerk en uitgenodigde sympathisanten onlangs bijeen om zich te bezinnen op passende antwoorden. Ideeën zijn er genoeg, beslissingen nog niet. Behalve zang, muziek en een literatuurlezing lijkt beeldende kunst een waardige aanvulling te zijn. Kunstmoment heeft bewezen dat het kan. Net als een kerkdienst nodigt kunst immers ook uit tot bezinning en bespiegeling.
Voorbeelden zijn er genoeg. Denk maar aan de Oude Kerk in Amsterdam of de Sint Jacobskerk in ’s-Hertogenbosch. Bovendien bestaat er al een nationaal platform Kerk & Kunst. Cultuurpausen zijn er ook al. Het wachten is nu op de eerste cultuurevangelist. Dankzij Johannes kan Diepenheim zo nog meer cultuurstadje worden dan het al is. Het vergt binnen en buiten enige cosmetische aanpassingen. Toiletten? Meer ruimte met minder kerkbanken? Tenslotte moet op de zondag nog wel een dienst kunnen worden gehouden. Maar de wil om de tijdgeest in de Johanneskerk nieuw leven in te blazen is er. Tijd genoeg. Zeker nog 99 jaar.
Henk Boom