Meneer P. grep de fietse oet ‘t schuurke en wol d’r ’n eane met goan veur’n.
Doar zagge noaber B. op de kneene in ‘n hof.
“Woar geet op an P.?” vrôge.
“Noar Stökkum, Kattenbarg oaver, achterlangs n’n Domelaar, de Poppe en wier op Maarkel an.”
“Nemt ma neet n‘n vekeer’n ofslag, daj de A1 opscheet,” zea B.
P. mos lach’n um dee onneuzelheid.
Doar tuff’ne hen: Stökkumerbrugge, ‘t spoor oaver, doarnoa linksof langs de Welle.
N’n moutainbiker passeer’n ‘m, gaf P. alle ruumte en zea r’m goei’ndag.
P. mompel’n wat trugge.
“Ak mie neet vergisse was dat Bruinink, den columnist van Deeps Niejs,“ dach e.
“Doar geet n’n zandpeadje linksof,” zag P. “Ken ik neet! Loak doar mar ‘s hen kiek’n goan.”
Doar joechter’n en hobbel’n ne hen.
“Mangt ze ok wal ‘s wat an doôn,” zea P. “Ie zol’n nog ongelukk’n krieg’n. Al dee geate!
Goh, ‘t is net ok in de wiete stemm’n heure. En dat piep’n?
Liekt wa schiefremm’n van mountainbikes!”
En doar haj ‘t gedonder!
Oet ‘t niks kwam n’n stel jonge keerls in strakke päkke, helm op ‘n kop met n’n rot vaarte op ‘m of.
De eerst’n schott’n rakelings langs ‘m hen, mar ’n daa’n raak’n ‘m vleukend ietskes an met ‘n elleboag’n.
En veur ‘t wis lag P. met ‘n snoet’n in de brummelbuske.
N’n leste’n mountainbiker kwam noar ‘m toô.
“Is het goed gegaan, opa? vrôge.
“Joa,” zea P, “ik gleuf ‘t wa.”
“Luister ouwe, als je wilt mountainbiken op je damesfietsje kom dan van de andere kant, is een stuk veiliger.”
Lachend ging e ziene kammerö achternoa.
Mar ‘t was helemoale neet good e goane.
Scheure in de bokse en in n’n jas, de brille vaste in ‘t veurheufd en met onmeunig zere butte kachl’n P. weer op hoes an.
“At noaber B. mie mar neet zut,” dach P.
Dat konne vergett’n!
B. zag ‘m in de wiete ankomm’n.
“Ie bunt nooit bie de Poppe wes,” zea re.
“Wat zeej d’r oet? Buj e pleart?”
P. zett’n de fietse in ‘t schuurke, leep met n’n zaggereinig’n kop noar de dure, dreij’n zich umme, en zea:
….
“N’n vekeer’n ofslag e nomm’n.”
Casper Bruinink