Dat is wat ik mijn collega hoor zeggen. We staan middenin een heftig incident en zijn in gesprek over wat er moet gebeuren. Er is veel hectiek om ons heen. Rennende brandweermannen, drukdoende ambulancebroeders, politiemensen die met allerlei zaken bezig zijn. Het beeld dat hoort bij een ernstige aanrijding.
We staan op de N347. Zojuist zijn er twee voertuigen frontaal tegen elkaar gereden. De schade is enorm, het leed des te meer. Voor een bestuurder komt de hulp te laat. In een andere auto wordt er geschreeuwd van de pijn. Drie inzittenden zijn er slecht aan toe.
De minuten strijken voorbij, maar worden intens beleefd. Je staat op de automatische piloot te werken. Geen tijd voor persoonlijke emoties, dat komt later. Je weet dat nu alle aandacht nodig is. Koppie erbij houden.
Alles wordt zorgvuldig genoteerd, nagelopen en bevestigd. De meldkamer krijgt de personalia door en zorgt dat de familie en nabestaanden worden ingelicht. Het moet allemaal kloppen en snel gebeuren, maar bovenal goed. Social media is hierbij een geduchte tegenstander in de race tegen de klok.
Het nieuws bereikt de dierbaren. Hun leven is vanaf nu niet meer hetzelfde.
Goed goan.