Beter bekend als Joke van de Veldscheper
Joke werd op haar huidige boerderij geboren als jongste dochter, met een oudere zus. Haar vader zei: ”Wie er graag wil boeren, die kan dat.” Joke wist al jong dat ze dat wilde. Na de HAVO in Lochem en de landbouwschool in Hengelo, ging ze thuis op de boerderij werken. Bij uitgaanscentrum Dika in Markelo ontmoette ze Jan. Die was werkzaam bij een landbouwmechanisatiebedrijf.
De familie was nog in overleg over de toekomst toen de vader van Joke plotseling kwam te overlijden. Jan kwam daarom op de boerderij werken. Zes weken later werd hun dochter geboren. Later zijn er twee jongens geboren. Dan is er werk genoeg, maar boer zijn vindt Joke ‘’een klein wereldje’. Dat benauwde haar wel af en toe.
De moeder van Joke woont onder hetzelfde dak: ”Dat heeft veel voordelen, maar je ziet ook alles van elkaar”. Vrijwilligerswerk bracht haar de nodige afleiding, kerk, voetbal, cabaret, toneel, Vrouwen van NU. Ook zingt ze bij een koor, puur voor de lol, lekker zingen.
Het boerenleven is al lang onzeker: ”Het steekt dat er geen duidelijkheid komt voor de toekomst. Nog steeds stoppen er boeren en komt er grond vrij om de welwillende boeren te laten groeien. Want boeren moeten er blijven!” De kloof tussen stad en platteland is er altijd al geweest. Tegenwoordig staan steeds meer bedrijven open voor bezichtigingen, iets wat Joke jaren geleden al promootte. Maar het onderwijs was er toen niet voor te porren, nu wordt projectmatig voorlichting op de boerderij gegeven. Met name aan kinderen, vindt ze heel belangrijk en zet zich daar ook erg voor in. Nu hun kinderen rond de twintig zijn, zag Joke een mogelijkheid om een paar dagen in de week elders te gaan werken, even los van alles. Thuis wordt een melkrobot geïnstalleerd, Jan kan er al aardig mee om gaan: ”We zullen het straks iets makkelijker krijgen, misschien ergens grond kunnen kopen en meer koeien melken. Over een paar jaar weten de kinderen misschien ook wat ze willen gaan doen, van mij mogen ze boeren, maar ze moeten het zelf willen.” Misschien, het woord komt steeds voorbij. Joke wacht de toekomst af, in ieder geval geen camping of biologische landbouw, dat is helemaal niks voor mij en mijn gezin. Maar als de kinderen het willen…….