Inge is Koster in de Diepenheimse kerk en beheerd sinds kort ook de Molenaarshof.
Ze is geboren op 6 september 1967 in een gezin met een oudere broer. Toen ze 1 jaar was verhuisde het gezin vanuit Markelo naar de Kerkstraat in Goor. Ze ging naar OBS de Wiekslag en rond haar tiende wist ze wat ze wilde: iets agrarisch en tuinbouw. Ze was klein en tenger dus daar werd thuis fronsend naar gekeken. Inge was onzeker en verlegen: “De hele klas eerst, daarna ik”. Ze denkt liever niet terug aan de tijd dat ze werd gepest op school, ook op de Mavo. In het examenjaar krijgt ze een relatie met Andre, haar huidige partner. Dat geeft haar enorm veel zelfvertrouwen. Thuis werd ze altijd gesteund daar hadden ze voor Inge een baantje geregeld bij de Rabo bank maar daar was ze niet van gediend. Ze zette door en ging in Frederiksoord naar de tuinbouwschool. Hier in de buurt werden toen nog geen meisjes aangenomen. Ze leefde op! Op haar kleine lichaamsbouw werd ze toch regelmatig afgerekend: “In de tuinbouwwereld moest ik me altijd bewijzen. Bij diverse stage adressen werd altijd bedenkelijk gekeken. ”In de praktijk waren er klanten die bij haar baas aangaven liever geen vrouw te willen voor het onderhoud in hun tuin: dat vond ze zo onredelijk. Inmiddels was ze gaan samenwonen en werd een huis gekocht aan de Goorseweg. Het vervallen pand werd opgeknapt naar geheel eigen stijl: Jaren 30. De dag voor ze het huis wilden betrekken, brandde het finaal af:” Niks stond nog overeind, alles was zo heet geweest.” Dat gaf zoveel rompslomp, er was geen tijd voor verdriet. Dat brak Inge later op. Terwijl er verzekeringstechnisch een schikking werd aanvaard, zat Inge er helemaal doorheen. Na twee jaar thuis werd ze arbeidsongeschikt verklaard waarna ze nog dieper in de put belandde. Ze zag toen maar 1 uitweg….. haar ouders en Andre gaven haar elke dag een kleine boodschap, de opbouw van hun huis was weer begonnen en ze woonden in een stacaravan bij de bouw. Arbeidsintegratie moest het weer mogelijk maken dat Inge het oude vak weer oppakte. Ze noemt het zelf: “Een grote strijd.” Ze werd zwanger en haar oudste dochter werd geboren. Langzaam ging ze weer vooruit. Drie jaar later werd hun zoon geboren. Ze werkte bij een tuinder in Rijssen toen de advertentie : “Koster gevraagd”, voorbij kwam. Haar moeder moedigde haar aan: gewoon proberen. Bij de koster in Delden werd ze bijgepraat over de werkzaamheden en ze trok de stoute schoenen aan. Ze is blij dat ze dit mocht gaan doen en samen met haar eigen bedrijfje: Helpende hand in uw tuin, is Inge weer gelukkig. Ik moet nog leren doceren: ”Maar ook dat ga ik leren” zegt ze met een stralend gezicht.