Hoe gaat het met……. Marian Zwiers-Sprokkereef

448

In 1964 werd Marian geboren in een boerengezin in buurtschap Elsenerbroek, met 1 broer en 2 zussen. Opa en oma woonden ook op de boerderij. Marian kwam 8 jaar na haar jongste zus: “Ik werd een gruwelijk verwend nest”. Maar ook werd ze door haar zussen haar hele verdere leven opgevangen. En dat was meerdere keren erg hard nodig. Op vijfjarige leeftijd maakte ze veel verdriet mee door het verongelukken van haar broer. Haar opa overleed in hetzelfde jaar. Hierna verhuisde de hele familie samen met oma naar Markelo. In Markelo ging Marian naar de Dorpsschool. Ze wilde in die tijd “hondenknipster” worden, nu lacht ze er om. Ze volgde de MAVO in Holten. Als ze in het derde jaar zit overlijdt plotseling haar vader, waarop het vierde jaar volstrekt onhaalbaar bleek. Ze deed het een jaartje over. Met het diploma op zak ging ze naar de Pontschool, gespecialiseerd vervolgonderwijs voor receptioniste en telefoniste. Na haar studie kreeg ze werk bij Rijkswaterstaat in Markelo. Na een reorganisatie ging ze naar Apeldoorn. Met haar eigen autootje, toerde ze heen en weer, zo kon ze bij moeder blijven wonen.

Bij de Schuttersfeesten in Diepenheim, waar ze voor de eerste keer kwam samen met een vriendin, ‘sloeg ze Rob aan de haak’. Ze dacht: “Vanavond is hij van mij”, niet wetende dat Rob een blijvertje zou blijken. Na een half jaar ging ze met hem samenwonen op Het Elferink. Drie jaar later werd er getrouwd. Kinderen krijgen was niet eenvoudig, de medische wetenschap bracht uitkomst en ze verwachten hun eerste kind: Leon. Hij stierf met 37 weken zwangerschap. Inmiddels was haar werkplek verplaatst naar Hengelo, waar ze hoofd administratie werd. Na de komst van de tweeling Linde en Jelte in 1999, deed ze een stapje terug. Haar moeder, die inmiddels ook in Diepenheim woonde, paste veel op de tweeling. Helaas verongelukte zij in 2006 met de auto. De zoveelste reorganisatie bij Rijkswaterstaat maakte haar niet blij, waarna ze op zoek ging naar een nieuwe uitdaging bij Justitie in Almelo. Het reizen naar Den Haag voor overleg brak haar op. Als hobby had ze volleybal, ze heeft de jeugd getraind en gecoacht. Ze werd in het bestuur van Jeugd- en Jongerenwerk Nooit Gedacht gevraagd. Daar is ze “beroemd” geworden als leidster (Kampheks) van het Kampeerweekend. Na een klein poosje ‘niks’ doen vroeg Els Blaak haar zitting te nemen in het bestuur van Stichting Kunstwerk, die tot taak had: oude monumentale gebouwen opknappen, incl. de nieuwbouw van Cultuurcentrum de Pol. Daar is Marian sinds 2014 werkzaam en sinds november 2017 de beheerder: “Mooiste baan van Diepenheim”. Het is haar op het lijf geschreven. Marian vindt het jammer dat er in de volksmond nog zo’n negatieve lading hangt aan dé “Kunst” en dit vaak met De Pol wordt geassocieerd. Herberg De Pol is een zelfstandige stichting voor het beheer en exploitatie van een prachtig mooi gebouw, wat voor veel reuring zorgt en waar Diepenheim trots op mag zijn.