Hoe gaat het met…..Gerda Lode

100

Gerda heeft zich haar hele leven ingezet voor kinderen. Tijdens de buitenlessen van het project: “Van Kasteel tot Dassenburg” van het landelijke IVN, leerde ze kinderen van het basisonderwijs wat er in de natuur allemaal was te vinden. Ze vindt het zonde dat alle verzamelde lesmaterialen onbenut bij haar op zolder liggen: “Ik zou het geweldig vinden als iemand er zich voor wil inzetten om al dit moois door te geven aan de volgende generatie! De natuur heeft ongelooflijk veel moois te bieden.”

Gerda is geboren in 1947 in Usselo op een boerderij. Op het gemengde bedrijf heeft ze jaren meegeholpen. Ze hield van dieren en wilde best boerin worden. Haar oudere zus trouwde een boer: ”De oudste heeft de eerste rechten” volgens Gerda en ze werd administratief medewerker. Bij de Zon in Goor leerde ze Jan kennen. Hij was vertegenwoordiger in de pluimveewereld. Ze vonden een huisje in Diepenheim. Gerda woont er nog steeds met veel genoegen. Ze trouwden en Gerda kon met iemand meerijden naar haar werk in Boekelo: ”Carpoolen, was toen al aan de orde.”
Toen ze zwanger werd en een tweeling verwachtte kreeg ze ontslag, dat was heel normaal in die tijd. In Diepenheim kwam een peuterspeelzaal en Gerda werd, nadat ze een cursus volgde, leidster. Haar kinderen waren in de leeftijd dat ze zo mee konden. Ook nam ze zitting in de oudercommissie van de kleuterschool.  Gerda stopte pas als leidster van de peuterzaal toen ze de leeftijd had voor prepensioen. Dertien jaar lang was ze daarnaast ‘overblijfmoeder’. Toen ze een autootje kreeg, ging ze Tafeltje Dekje rond brengen. De speeltuinvereniging vroeg haar of ze activiteiten wilde organiseren voor de jeugd tussen 12 en 15 jaar. Samen met Jan werden de discoavonden in het Cultureel Centrum georganiseerd; een groot succes. Op 53-jarige leeftijd stierf Jan.
Gerda ging later vaak met de Vrouwen van NU op vakantie. Dat vond ze geweldige reizen. Tijdens haar bestuursfunctie bij IVN volgde ze cursussen om rondleidingen te mogen geven. Haar hart lag bij kinderen en daarom ging ze, in overleg met de basisschool, routes uitzetten, informatie verzamelen, de nodige vrijwilligers zoeken en opdrachten bedenken. In coronatijd kreeg Gerda een herseninfarct. Daardoor kan ze lichamelijk deze activiteiten niet meer uitoefenen.
Ze kijkt terug op een rijk leven met inmiddels twee kleinkinderen, veel contacten en veel activiteiten.