En?

73

Elk voorjaar kwam hij thuis met twee potjes hyacinten en elk jaar zei zij weer “Gatverdamme, kom je nu al weer met die lelijke krengen aanzetten? Zet ze maar op je werkkamer, ik wil ze niet zien.” Zo waren er wel meer van die dingen, tal van die onnozele hatseflatse onzinruzietjes. Dat hoort bij elke relatie en al helemaal als je al zo lang vanaf je 18de bij elkaar bent. De mensen die zeggen dat ze dat nooit hebben, ik geloof ze niet. In iedere relatie is er wel wat. Ja toch? Ook in Deep’n, ook bij wijlen Prins Philip en zijn Lilybeth, bij dhr. en mevrouw Jansen en ook bij mij thuis, al gaat het niet over de hyacinten, daar houden wij niet van, maar over andere onzin.

Maar nu over ons hyacintenstel. Ze vulden elkaar aan ook al beseften ze dat zelf niet altijd. Ze kenden elkaar door en door zoals alleen mensen dat kunnen die al zo lang bij elkaar zijn.

Het hele bloembollenverhaal kende ik niet tot op de dag dat hij kortgeleden griep kreeg. Wat geen griep bleek te zijn maar ja dus Corona, ambulance, ziekenhuis, Intensive care, coma en ….het hield op.

Je gelooft het niet. Elke dag hoor je het op het nieuws, elk uur hoeveel mensen er in het ziekenhuis liggen, hoeveel er beter worden en hoeveel er doodgaan.

Het is de ver van mijn bed show. Het overkomt altijd een ander, niet dus.

En nu ligt Leen op een van de mooiste kerkhofjes van Nederland in zijn vertrouwde Diepenheim. Op zijn graf geen 2 maar 200 blauwe hyacinten.

Elk voorjaar zal zijn Ingrid nu 2 hyacinten meenemen naar huis en er meer van genieten dan ooit. Hoe mooi kan het zijn?

En weet je nou wat ik zo onbegrijpelijk vind?

Dat er mensen zijn, die nu na 6 weken aan haar vragen,

 

“En?”

 

“Ben je er al overheen”?

 

Oda