In deze column, geschreven op 24 maart, nu pas geplaatst omdat Deeps Nieuws niet eerder verscheen vanwege de Coronaperikelen, breng ik de voorlaatste Asterix onder uw aandacht, waarin tekstschrijver Jean-Ives Ferri zich ontpopt als een waar “visionair.”
(iemand die zich de toekomst goed kan voorstellen.)
Ferri is een Franse tekstschrijver die...
“Ik weet niet of we wel gaan opereren” zei de dokter in Almelo, “U bent al 72”. “Wrijf het er maar in” dacht ik. Gelukkig werd ik de volgende dag gebeld door een andere arts, die het helemaal zag zitten. Dinsdag naar de anesthesie en woensdag was ik aan...
December 1977, Jeugdsoos “Why Don’t cha":
Geluiden van muziek en gelach kieren door een halfopen deur en een walm van wiet, verschraald bier en rook komt mij tegemoet.
In een hoekje van de bar ontwaar ik Tjuup.Tjuup rookt niet, Tjuup drinkt niet, Tjuup “wiet” niet, Tjuup geeft alleen maar weg. Dat...
Doar stun e, noast mie, veur de boet’nschoefdure bie slager Kastelein. Stief teg'n mie an te wocht'n daw n'n keer noar binn'n konn'n; n’n keerltjen met n’n petjen op, de kleppe in ‘n nekk’n, n’n joar of achte den vedach vôlle lek op Pietje Bell oet de beukskes van...
Wanneer U dit leest ben ik waarschijnlijk weer terug in Diepenheim. Meestal ga ik in mei op vakantie, maar vanwege o.a. Ons Genoegen in mei werd het juni. De voorstelling van Ons Genoegen in mei werd verschoven naar juni dus werd mijn kleine rolletje eruit geschreven omdat ik voor...
(Ergernis!!)
Ik zette mijn fiets in het rek voor de Spar en liep naar de geldmaat om te pinnen.
Het was koud, miezerig februariweer. Ik stopte mijn pasje in de daarvoor bestemde gleuf en werd daarop, weliswaar geautomatiseerd, hartelijk welkom geheten.
Nu ben ik niet de meest onaardige persoon op deze aardkloot,...
Cherry is in vewochting en ie könt ‘t heur good anzeen.
Eane februari, begin meart is zee oet e rekkend en kump t'r, as alles good geet, jonk grut bie in de Roadhoesstroate.
De ganse buurte leaft met heur met en kiekt venoaweg oet noar as 't zo wiet is.
Mommenteel bunt...
Opgewekt ging ze weg. Twee weken logeren, dicht bij de kleinkinderen. ‘Als je terug bent, maak ik weer een pannetje erwtensoep voor jou.’ Dat had ik haar beloofd. Want volgens haar was mijn snert de beste. Maar zie, twee weken later eindigde in een eeuwigheid. Niks geen erwtensoep.
Wat blijft,...
Het was in 2001. Ik was 53. Na een bezoek aan mijn bergvriend en klimmaat Frits in Vila Soeiro in Noord Portugal reisden we met auto en tent door naar Andorra. Daar hadden andere bergvrienden hun kamp opgeslagen. We waren wat later vanwege ons bezoek aan Frits, derhalve hadden...
Hij kwam ons tegemoet bij Temmink op Deepse Brook.
Herkenbaar aan zijn grijze hoofdhaar met nog altijd die jeugdige, rossige gloed en dito snor.
Licht voorovergebogen, kenmerkende houding, hondje aan de lijn.
“Je weet wie dat is?” vroeg ik jongste dochter, die ik naar het station in Goor bracht.
“Dat is toch Harrie...