In coronatijden bedenk je van alles om de sleur te doorbreken. Zo gingen wij, Margo, Willem en Caroline en Schnauzer Noortje in de hondenkar onlangs op weg om een voucher, die we van camping de Kriemelberg in Ermelo hadden ontvangen, per fiets in te wisselen. Onderweg kampeerden we. We trapten via Deventer naar Ermelo en daarna richting Oosterbeek aan de Rijn. Vandaar ging het langs de IJssel richting Eefde. Op weg naar Eefde kwam wij tegen lunchtijd langs “De Peerdestal” in Ellecom. Ik kreeg vrij snel een déjà vu, was dit niet de tent die vroeger disco was? Waar ik met vrienden vanuit Zutphen in een volgepropte VW kever uitging? De ober bevestigde dit verhaal terwijl ik de lunchkaart inspecteerde. Eigenlijk had ik niet zo’n vreselijke trek en ik vroeg dus om een broodje kaas. De ober wees mij op broodje kaas met allerlei toevoegingen op de kaart. Na enige uitleg dacht ik hem te overtuigen dat ik slechts een knapperig broodje met een paar plakken oude kaas ambieerde. Hij beloofde zijn best te doen. Om mij heen werden ondertussen diverse “broodjes gezond” geserveerd. Een broodje met iets en vervolgens bedolven onder een berg groen. Daar kwam mijn broodje! Gelukkig het broodje lag apart van de berg groen en kon ik het heerlijk in de hand nemen en opeten. Ik vraag mij ook nu weer af welke cultuur heeft bepaald dat we bij het bestellen van broodjes tegenwoordig het woord “gezond” op ongepaste wijze wordt opgedrongen. Want de berg groen wordt meestal gelardeerd met een of andere laffe ongezonde saus die niet alleen het groen maar ook het beleg tot een slappe zooi maakt. Toch ben je als klant al gauw gevangen in het concept denken van de uitbaters die de schoonheid van een knapperig broodje met een paar stevige plakken oude kaas blijkbaar helemaal vergeten zijn.
Ton Besling