Ik maak er geen geheim van, ik ben maf van mountainbiken. Als Diepenheimer tref je het, want al bezit ons stedeke geen officiële mountainbike route, het ligt wel mooi centraal. Op korte afstand bevinden zich meerdere routes: Lochemseberg, Rijssenerberg, Markelo met pittige beklimmingen en dalingen.
En nee, ook maak ik er geen geheim van dat ik sinds december op een elektrische mountainbike rijd.
Heel eerlijk, dat rijdt wel een stuk comfortabeler en relaxter, al was het begin wel even wennen.
Nu, wat ik wil vertellen?
Dit!
Bent u ook fietser of wandelaar dan zal het u zeker niet ontgaan zijn dat het op de (buiten)wegen behoorlijk veel drukker is geworden in vergelijking met andere jaren.
Duidelijk waardoor.
Vooral duo’s op tweewielers bevolken geplaveide en onverharde paden in ons Twentse dreven. Pet of helm op, zonnebril op de neus, kaart voor op het stuur en tuffen maar.
Tot zover prima!
Op drukke trajecten zie je bordjes met het opschrift: “Deelpad”.
Samen delen, rekening houden met elkaar!!!
Over het gedrag van mountainbikers wordt nogal eens geklaagd.
Niet ten onrechte. Horkerig gedrag op een singletrack van een enkeling ken ik.
Maar wat te zeggen van de recreatieve fietser?
Als ik een duo inhaal, bel ik altijd. Ik laat mij altijd horen.
Als ik ze tegenkom; ik groet altijd!
Reacties van de ander zijn er bijna niet.
Fietsen we elkaar tegemoet op een smal fietspad? Ik ga altijd op de mulle parallelle zandweg ernaast met flinke karrensporen. Ik ben toch een mountainbiker?!
Ik zeg vriendelijk gedag. Zwijgende mensen met een blik strak vooruit passeren mij.
Een reactie: “Dankjewel?”
Reken maar van niet!
Wat ik dan denk?: “Mmm, komen niet van hier!” Of woorden met meer donkere strekking…..
We zijn mét elkaar onderweg.
We zíén elkaar.
Laat dat dan ook eens merken!!
Casper Bruinink